18 November 2008

Ιστορίες χριστιανικής αγάπης!

Πενήντα παρθένες για το χαρέμι



Προ ημερών έκανε το γύρο του κόσμου η είδηση και το βίντεο με το ξυλοφόρτωμα μεταξύ Ελλήνων και Αρμενίων κληρικών και των βοηθών τους σε ναό της Ιερουσαλήμ. Αυτοί οι καυγάδες και οι αντιδικίες δεν είναι καινούργιο φαινόμενο και εξελίσσονται εδώ και περίπου 1000 χρόνια. Για τον 17ο αιώνα υπάρχει η εξής περιγραφή από την ελληνική πλευρά. Η αρμενική θα τα περιγράφει, σίγουρα, κάπως διαφορετικά! Αληθώς, ιστορίες χριστιανικής αγάπης!

Στη διάρκεια του 17ου αιώνα Ορθόδοξοι και Αρμένιοι συμπλέκονται. Σε μια προσπάθεια να περιγράψει στις ρωσικές αρχές τα δεινά που του προκαλούσαν οι Αρμένιοι, ο Πατριάρχης Παΐσιος αναφέρει ότι «δίκην αλήτου περιπλανάται από τόπου εις τόπον ζητών ελεημοσύνην παρά των ορθοδόξων ίνα σώζη τον άγιον τάφον, ον εζήτουν να υφαρπάσουσιν "άγρια θηρία"».
Όταν είπε ο κύριος "αγαπάτε αλλήλλους", δεν εννοούσε τους Αρμένιους! Αυτοί είναι "άγρια θηρία"... Ο κύριος εννοούσε εκείνους που δεν απειλούν το ταμείο!
Δεκάδες φορές οι Αρμένιοι, σύμφωνα με τους μελετητές, προσπάθησαν να ανατρέψουν τα όσα προέβλεπαν τα φιρμάνια των σουλτάνων για το status quo. Σύμμαχοί τους σε πολλές περιπτώσεις ήταν οι τοπικοί διοικητές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και μεγάλοι βεζίρηδες. Και με τις προσβάσεις που διέθεταν κατάφεραν ακόμη και να εκδιώξουν τους Έλληνες μοναχούς από την τελετή της αφής του Αγίου Φωτός.

Δηλαδή γινόταν το "θαύμα" του αγίου φωτός και χωρίς τους Έλληνες; Καλά, δεν έβλεπε ο θεούλης ότι έχει πέσει ξύλο και δεν θα έπρεπε να κάνει εκ νέου το θαύμα του; Τελικά, ούτε στο θεό μπορείς να εμπιστεύεσαι!
Σε τρεις μάλιστα τουλάχιστον περιπτώσεις - στα τέλη του 14ου, του 16ου και του 19ου αιώνα - οι ηγέτες των Αρμενίων προσέφεραν χιλιάδες χρυσά γρόσια στην προσπάθειά τους να επεκτείνουν τα δικαιώματά τους στους Ναούς της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ και της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ. Σύμφωνα με μία παράδοση, για να επιτύχουν τον στόχο τους απέστειλαν δεκάδες παρθένες -πενήντα σε μία περίπτωση, λέει μια από τις ιστορίες- στα χαρέμια των σουλτάνων και άλλων αξιωματούχων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

(ΒΗΜΑ, 16/11/2008)
Τι να υποθέσω για τις Αρμένισσες παρθένες που ήταν σε τέτοιο πλήθος διαθέσιμες; Οι Ελληνορθόδοξοι δεν έβρισκαν πλέον παρθένες; Οι Οθωμανοί δέχονταν όμως και παρθένους, γιατί δεν προσπάθησαν οι απόγονοι του πολυμήχανου Οδυσσέα με αυτή τη δυνατότητα; Καμιά επιφοίτηση δεν είχαν;