08 October 2008

Το φρικτό πρόσωπο των ΗΠΑ

(του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ, «ΕΘΝΟΣ», 7/10/2008)

«Η Σάρα Πέιλιν εκπροσωπεί ό,τι πιο αποκρουστικό και καθυστερημένο πολιτικά και κοινωνικά χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Αμερική. Φανατικά φιλοπόλεμη και αιματοχαρή την καθιστούν και οι θρησκευτικές της αντιλήψεις.

Δεν αναφερόμαστε στους εξορκισμούς, στα μάγια και στις άλλες αηδίες που αποκαλύπτουν τον σκοταδισμό της που γεννά απλώς περιφρόνηση για το διανοητικό και πολιτιστικό της επίπεδο.

Αλλού βρίσκεται ο κίνδυνος. Η Πέιλιν ανήκει σε ένα ρεύμα των Πεντηκοστιανών ("Συνελεύσεις του Θεού") που όχι μόνο θέλει να εξαλείψει από τη Γη τα... "δαιμονικά προπύργια (!)", πράγμα που σημαίνει πολέμους εναντίον των αλλόθρησκων που θεωρούν "δαιμονικά όργανα", αλλά επιπλέον η αίρεση αυτή θεωρεί ότι τα μέλη της ανήκουν στην "τελική γενεά" πριν από τη Δευτέρα Παρουσία, η οποία θα έρθει εν μέσω πολεμικής ή φυσικής ολοκληρωτικής καταστροφής του πλανήτη! Για την Πέιλιν και τους ομοθρήσκους της μάλιστα η καταστροφή αυτή είναι ευπρόσδεκτη γιατί θα επιτρέψει την ένωση των ψυχών των πραγματικών πιστών με τον Θεό.

Σε πολιτικό επίπεδο, αυτό σημαίνει ότι για ένα άτομο σαν την Πέιλιν ακόμη και η εξαπόλυση ενός παγκόσμιου πολέμου -πόσω μάλλον η εξαπόλυση πολλών τροπικών πολέμων- εκ μέρους των ΗΠΑ μπορεί να αποτελέσει... "θεϊκή αποστολή"!

Παγώνει το αίμα στις φλέβες ακόμη και στη σκέψη ότι ένα τέτοιο άτομο θα μπορούσε να βρίσκεται στη θέση του αντιπροέδρου των ΗΠΑ και να γίνει και πρόεδρος, ίσως, αν πάθαινε κάτι ο ΜακΚέιν!

Οσο και αν ξέρει κανείς ότι ποτέ το αμερικανικό κατεστημένο δεν θα έδινε σε ένα άτομο κατωτάτης πολιτικής υποστάθμης σαν την Πέιλιν τη δυνατότητα να συμμετάσχει ουσιωδώς στην αποφάση κήρυξης ή όχι πολέμων, κάθε άλλο παρά άνετα μπορεί να αισθανθεί οποιοσδήποτε στην απίθανη περίπτωση εκλογής της ως αντιπροέδρου των ΗΠΑ.

Το μόνο "καλό" με την υποψηφιότητα της Πέιλιν είναι πως ο υπόλοιπος κόσμος διαπίστωσε με τρόμο και απέχθεια πόσο πολύ έχουν διολισθήσει το αμερικανικό πολιτικό προσωπικό, αλλά και το σύστημα της υπερδύναμης, στα σκοτεινά μονοπάτια του ολοκληρωτισμού».