...
Στις 16 Φεβρουαρίου, πριν από 15 μέρες δηλαδή, δημοσιεύει ο κ. Κώστας Γεωργουσόπουλος (Κ.Γ.) ένα σχόλιο με τίτλο «Οικουμενικοί Μιτσιγκάνοι» για τις απόψεις του καθηγητή κ. Βασίλη Λαμπρόπουλου (Β.Λ.) που διδάσκει στην Έδρα Νεοελληνικών Σπουδών στο Μίτσιγκαν (ΗΠΑ) - κι από εκεί η προσωνυμία «Μιτσιγκάνοι». Όπως θα προκύψει από τα επόμενα, σ' αυτό το χαρακτηρισμό συνηχούν ηθελημένα λέξεις και έννοιες όπως τσιγγάνοι, γύφτοι, απάτριδες, περιφερόμενοι, ακατάστατοι κ.ο.κ.
Ο Β.Λ. είχε υποστηρίξει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Καθημερινή ότι πρέπει να αφήσουμε επιτέλους τους θρήνους για τις «χαμένες πατρίδες Σμύρνη, Αλεξάνδρεια και Οδησσό» και να στραφούμε κάποια στιγμή στις «υπάρχουσες πατρίδες, Ντιτρόιτ, Μελβούρνη, Τορόντο». Εννοεί δηλαδή ότι υπάρχουν πλέον στις πόλεις της δεύτερης κατηγορίας πολλοί περισσότεροι Έλληνες που πρέπει να κρατηθούν κοντά στην ελληνική παιδεία, παρά πενθούντες για τις πάλαι ποτέ «ελληνικές» πόλεις της πρώτης κατηγορίας.
Ο Κ.Γ. χαρακτηρίζει τον Β.Λ. «πολιτισμικά σχιζοφρενή εθνοκτόνο με το πριόνι» και τον συγκρίνει με την Αννίτα Πάνια που παρουσιάζει στην τηλεόραση μια εκπομπή με τρελαμένους και κατά φαντασία τραγουδιστές. Πέρα απ’ αυτά υπενθυμίζει ο Κ.Γ. στο αναγνωστικό κοινό των Νέων ότι στην Αμερική χρηματοδοτούνται τα πανεπιστήμια από πολυεθνικές και πετρελαιάδες, οπότε -εννοείται- είναι ευτελούς αναστήματος (επιστημονικού; ηθικού; δεν καθορίζεται) και, ακόμα, ο ίδιος καλεί τον «οικουμενικό Έλληνα» Β.Λ., αφού μελετήσει τον τόμο πρακτικών ενός συνεδρίου για «Ελληνισμό και Ελληνικότητα», να παρουσιαστεί για εξέταση ώστε να βαθμολογηθεί! Προσωπικά, υποψιάζομαι ότι στον Κ.Γ. λειτουργούν κάποιες δασκαλικές εμμονές.
Προς υπεράσπιση του Β.Λ. επεμβαίνει ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας του Παν. Αθήνας κ. Αντώνης Λιάκος (Α.Λ.) με άρθρο του που επιγράφεται «Ο εξευτελισμός του δημοσίου διαλόγου» και δηλώνει ότι διάβασε «δυστυχώς χωρίς έκπληξη το κείμενο του κ. Κ. Γ.» και εξηγεί ότι το «χωρίς έκπληξη» το χρησιμοποιεί «γιατί ο κ. Γ. μας έχει συνηθίσει σε απρέπειες». Πέρα απ' αυτά ο Α.Λ. χαρακτηρίζει τον Κ.Γ. μέλος του «κατεστημένου που σχηματίστηκε με κρατικές επιχορηγήσεις και κυριαρχεί στη νεοελληνική κουλτούρα ... (όπως) μονοπώλιο των μεταφράσεων αρχαίων έργων που ανεβάζουν τα κρατικά θέατρα κ.ά.» Ο Κ.Γ. ανταπαντάει με εισαγωγική φράση «Ο κ. Λιάκος τσίμπησε, να δείτε, θα μαζευτούν κι άλλοι να τσιμπήσουν το δόλωμα και θα τους γνωρίσουμε όλους», δίνοντας την εντύπωση ότι δοκιμαστικά τα έγραψε όλα για να βγάλει από τη φωλιά τους «όλους τους άλλους». Συνεχίζει δε με ένα-δυο, κατά τη γνώμη μου επουσιώδη, αντεπιχειρήματα στο κείμενο του Α.Λ. Εγώ αναγνωρίζω αναπαραγωγή των τηλεοπτικών συγκρούσεων Ζουράρις - Κουναλάκης, όπου Ζουράρις είναι προφανέστατα ο Κ.Γ. ...
Ακολουθούν στις 23/2/2008 κείμενο σε κόσμιο ύφος της κ. Μικέλας Χαρτουλάρη, η οποία αναφέρεται στην ουσία της αντιδικίας και θεωρεί ότι ο «Β.Λ. είναι το μαύρο πρόβατο των καβαφιστών» και στις 25/2/2008 ένα σχόλιο του κ. Στάθη Γουργουρή, καθηγητή της Συγκριτικής Λογοτεχνίας και πρόεδρο της Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών ΗΠΑ, ο οποίος κατηγορεί τον Κ.Γ. για «αθεράπευτο επαρχιωτικό εθνικισμό» και ότι «έχει τη διαστροφή να υπηρετεί τον πιο νεάντερταλ αντιαμερικανισμό του δρόμου».
Στη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας γράφει επ’ αυτών σχόλιο η κ. Κατερίνα Σχινά με τίτλο «Μαθήματα ενός δασκάλου» -εννοεί τον Κ.Γ. που είναι (ανάμεσα σε διάφορα άλλα) και καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης-, η οποία μάλλον κακίζει με την πρέπουσα κοσμιότητα της «μαθήτριας» τον φασαρτζή δάσκαλο. Η κ. Σχινά διάβασε τον τόμο πρακτικών, στον οποίο αναφέρθηκε ο Κ.Γ. και βρήκε στα κείμενα των εισηγητών σημεία που συνηγορούν υπέρ των απόψεων του Β.Λ.
Εγώ τα διάβασα όλα αυτά από την ημέρα της δημοσίευσής τους και σήμερα τα επανέλαβα πάλι όλα μαζί. Επηρεασμένος και από το κλίμα των ημερών μπορώ να πω ότι, αν ήταν δημοσιευμένα όλα αυτά ανώνυμα, θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί (με μερικά μπινελίκια επιπλέον) στο PRESS-GR και θα τρέχανε να βρουν ποιος συκοφαντεί και ποιος εκβιάζει ποιον.
Στις 16 Φεβρουαρίου, πριν από 15 μέρες δηλαδή, δημοσιεύει ο κ. Κώστας Γεωργουσόπουλος (Κ.Γ.) ένα σχόλιο με τίτλο «Οικουμενικοί Μιτσιγκάνοι» για τις απόψεις του καθηγητή κ. Βασίλη Λαμπρόπουλου (Β.Λ.) που διδάσκει στην Έδρα Νεοελληνικών Σπουδών στο Μίτσιγκαν (ΗΠΑ) - κι από εκεί η προσωνυμία «Μιτσιγκάνοι». Όπως θα προκύψει από τα επόμενα, σ' αυτό το χαρακτηρισμό συνηχούν ηθελημένα λέξεις και έννοιες όπως τσιγγάνοι, γύφτοι, απάτριδες, περιφερόμενοι, ακατάστατοι κ.ο.κ.Ο Β.Λ. είχε υποστηρίξει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Καθημερινή ότι πρέπει να αφήσουμε επιτέλους τους θρήνους για τις «χαμένες πατρίδες Σμύρνη, Αλεξάνδρεια και Οδησσό» και να στραφούμε κάποια στιγμή στις «υπάρχουσες πατρίδες, Ντιτρόιτ, Μελβούρνη, Τορόντο». Εννοεί δηλαδή ότι υπάρχουν πλέον στις πόλεις της δεύτερης κατηγορίας πολλοί περισσότεροι Έλληνες που πρέπει να κρατηθούν κοντά στην ελληνική παιδεία, παρά πενθούντες για τις πάλαι ποτέ «ελληνικές» πόλεις της πρώτης κατηγορίας.
Ο Κ.Γ. χαρακτηρίζει τον Β.Λ. «πολιτισμικά σχιζοφρενή εθνοκτόνο με το πριόνι» και τον συγκρίνει με την Αννίτα Πάνια που παρουσιάζει στην τηλεόραση μια εκπομπή με τρελαμένους και κατά φαντασία τραγουδιστές. Πέρα απ’ αυτά υπενθυμίζει ο Κ.Γ. στο αναγνωστικό κοινό των Νέων ότι στην Αμερική χρηματοδοτούνται τα πανεπιστήμια από πολυεθνικές και πετρελαιάδες, οπότε -εννοείται- είναι ευτελούς αναστήματος (επιστημονικού; ηθικού; δεν καθορίζεται) και, ακόμα, ο ίδιος καλεί τον «οικουμενικό Έλληνα» Β.Λ., αφού μελετήσει τον τόμο πρακτικών ενός συνεδρίου για «Ελληνισμό και Ελληνικότητα», να παρουσιαστεί για εξέταση ώστε να βαθμολογηθεί! Προσωπικά, υποψιάζομαι ότι στον Κ.Γ. λειτουργούν κάποιες δασκαλικές εμμονές.
Προς υπεράσπιση του Β.Λ. επεμβαίνει ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας του Παν. Αθήνας κ. Αντώνης Λιάκος (Α.Λ.) με άρθρο του που επιγράφεται «Ο εξευτελισμός του δημοσίου διαλόγου» και δηλώνει ότι διάβασε «δυστυχώς χωρίς έκπληξη το κείμενο του κ. Κ. Γ.» και εξηγεί ότι το «χωρίς έκπληξη» το χρησιμοποιεί «γιατί ο κ. Γ. μας έχει συνηθίσει σε απρέπειες». Πέρα απ' αυτά ο Α.Λ. χαρακτηρίζει τον Κ.Γ. μέλος του «κατεστημένου που σχηματίστηκε με κρατικές επιχορηγήσεις και κυριαρχεί στη νεοελληνική κουλτούρα ... (όπως) μονοπώλιο των μεταφράσεων αρχαίων έργων που ανεβάζουν τα κρατικά θέατρα κ.ά.» Ο Κ.Γ. ανταπαντάει με εισαγωγική φράση «Ο κ. Λιάκος τσίμπησε, να δείτε, θα μαζευτούν κι άλλοι να τσιμπήσουν το δόλωμα και θα τους γνωρίσουμε όλους», δίνοντας την εντύπωση ότι δοκιμαστικά τα έγραψε όλα για να βγάλει από τη φωλιά τους «όλους τους άλλους». Συνεχίζει δε με ένα-δυο, κατά τη γνώμη μου επουσιώδη, αντεπιχειρήματα στο κείμενο του Α.Λ. Εγώ αναγνωρίζω αναπαραγωγή των τηλεοπτικών συγκρούσεων Ζουράρις - Κουναλάκης, όπου Ζουράρις είναι προφανέστατα ο Κ.Γ. ...
Ακολουθούν στις 23/2/2008 κείμενο σε κόσμιο ύφος της κ. Μικέλας Χαρτουλάρη, η οποία αναφέρεται στην ουσία της αντιδικίας και θεωρεί ότι ο «Β.Λ. είναι το μαύρο πρόβατο των καβαφιστών» και στις 25/2/2008 ένα σχόλιο του κ. Στάθη Γουργουρή, καθηγητή της Συγκριτικής Λογοτεχνίας και πρόεδρο της Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών ΗΠΑ, ο οποίος κατηγορεί τον Κ.Γ. για «αθεράπευτο επαρχιωτικό εθνικισμό» και ότι «έχει τη διαστροφή να υπηρετεί τον πιο νεάντερταλ αντιαμερικανισμό του δρόμου».
Στη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας γράφει επ’ αυτών σχόλιο η κ. Κατερίνα Σχινά με τίτλο «Μαθήματα ενός δασκάλου» -εννοεί τον Κ.Γ. που είναι (ανάμεσα σε διάφορα άλλα) και καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης-, η οποία μάλλον κακίζει με την πρέπουσα κοσμιότητα της «μαθήτριας» τον φασαρτζή δάσκαλο. Η κ. Σχινά διάβασε τον τόμο πρακτικών, στον οποίο αναφέρθηκε ο Κ.Γ. και βρήκε στα κείμενα των εισηγητών σημεία που συνηγορούν υπέρ των απόψεων του Β.Λ.
Εγώ τα διάβασα όλα αυτά από την ημέρα της δημοσίευσής τους και σήμερα τα επανέλαβα πάλι όλα μαζί. Επηρεασμένος και από το κλίμα των ημερών μπορώ να πω ότι, αν ήταν δημοσιευμένα όλα αυτά ανώνυμα, θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί (με μερικά μπινελίκια επιπλέον) στο PRESS-GR και θα τρέχανε να βρουν ποιος συκοφαντεί και ποιος εκβιάζει ποιον.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
